Drie jonge zusjes dood aangetroffen in huis – hun vader met gebroken hart spreekt zich uit

In een hartverscheurende wending van gebeurtenissen ontdekte de politie de lichamen van drie jonge zussen en hun moeder in hun huis in Wolcottville (VS). De politie is nog steeds bezig met het onderzoek, terwijl de vader van de meisjes, Jonathan Newell, zich openlijk uitliet over deze verschrikkelijke tragedie.

Op 17 september werden agenten van de Wolcottville Police Department naar een woning op South Main Street gestuurd voor een welzijnscontrole nadat er zorgen waren geuit over de bewoners.

Nadat ze omstreeks 11:20 uur waren gestuurd, deden agenten een lugubere ontdekking. Ze vonden de levenloze lichamen van een vrouw en drie jonge kinderen in het huis.

De autoriteiten namen onmiddellijk contact op met de Indiana State Police om het onderzoek over te nemen. De lijkschouwer van Noble County identificeerde de bewoners als de 32-jarige Rebecca Hughes en haar drie dochters, Evalynn Newell, 8, Allison Newell, 6, en Amelia Newell, 5.

Er werden autopsieën uitgevoerd om de doodsoorzaak te bepalen, maar de resultaten, waaronder toxicologierapporten, zijn nog in afwachting van de laatste update.

De politie heeft aangegeven dat er geen onmiddellijke dreiging is voor het publiek, hoewel de details van het onderzoek nog steeds worden ontvouwd.

Terwijl de gemeenschap geschokt en met gebroken hart achterblijft, hebben de autoriteiten de omstandigheden die tot de tragische sterfgevallen hebben geleid nog niet bekendgemaakt. Ondertussen sprak de vader van de meisjes, Jonathan Newell, zich uit over zijn gevoelens met betrekking tot het verwoestende incident.

In een interview herinnerde Jonathan zich de tijd voordat hij hoorde over de tragische dood van zijn dochters. Hij zei: "Ik had mezelf voorbereid op de gedachte dat zij [Rebecca] met de kinderen was meegegaan. Ze kwam niet opdagen. Ze had nog wat andere dingen gedaan die erop zouden wijzen dat ze er niet in mee zou gaan."

Jonathan onthulde dat hij twee keer per maand een uur omgangsrecht had aangevraagd om meer tijd met zijn dochters door te brengen. Hij ging ijverig naar de rechtbank en had tegelijkertijd een veeleisend werkschema met drie shifts per dag.

Op de dag van de tragische ontdekking was Jonathan uitgeput van zijn slopende werkroutine. Hij was net in slaap gevallen na zijn derde shift toen het paniekerige telefoontje van zijn moeder hem wakker schudde.

Ondanks haar duidelijke onrust probeerde Jonathan haar gerust te stellen door te zeggen: "Maak je geen zorgen, het gaat goed met haar en met de kinderen gaat het goed."

Pas toen hij een stortvloed aan verontrustende berichten op Facebook zag, besefte Jonathan dat er iets ernstig mis was.

Jonathan was bezorgd en belde meteen de politie om antwoorden, maar ze weigerden om details te geven via de telefoon. Toen besloot hij om naar Rebecca's huis te gaan om de waarheid te achterhalen, zonder zich druk te maken over de gevolgen.

Toen hij op het punt stond om te vertrekken, deed Jonathan zijn voordeur open en zag hij twee politieagenten staan. Op dat moment leerde hij de hartverscheurende realiteit van wat er met zijn geliefde dochters was gebeurd.

Toen hem werd gevraagd naar zijn gevoelens over het incident, aarzelde Jonathan niet om de rauwe momenten van zijn verdriet te delen. "Soms ben je boos. Soms ben je verdrietig. Andere keren ben je zo gedissocieerd dat je niet eens het gevoel hebt dat je er bent," bekende hij tijdens een interview.

Jonathan beschreef de surrealistische momenten waarop de realiteit leek weg te glippen, en zei dat het vaak voelde alsof de kinderen bij hun moeder waren en hij ze kon zien door er gewoon naartoe te rijden.

Maar dan kwam de harde waarheid. Zijn dochters leefden niet meer.

Terwijl hij zijn diepe verdriet om zijn kinderen uitte, worstelde de gebroken vader met schuldgevoelens over zijn eigen verdriet. Hij dacht dat het hebzuchtig was om verdrietig te zijn terwijl hij zijn kinderen miste, omdat het een "ik-emotie" was.

"Wat ik het meest voel is het schuldgevoel", voegde hij toe. "Ik heb het gevoel dat er veel is dat aan mij kan worden toegeschreven."

Hij kon het niet helpen zich af te vragen of de dingen anders waren gelopen als hij andere keuzes had gemaakt. Verschillende scenario's speelden zich af in zijn hoofd, waardoor hij dacht dat de dingen anders zouden zijn gelopen als hij niet chagrijnig en moe was geweest na thuiskomst van zijn werk. De eindeloze "wat als"-gedachten achtervolgden hem nu.

De tragische dood van Rebecca Hughes en haar drie jonge dochters heeft de hechte gemeenschap van Wolcottville geschokt.

In een ontroerende uiting van solidariteit en verdriet hebben bewoners een geïmproviseerd gedenkteken voor het huis van de familie gemaakt, met knuffels, bloemen en oprechte berichten om de verloren levens te eren.

Pam Laughlin, een medeparochiaan die naar dezelfde kerk ging als Rebecca en haar kinderen, had moeite haar emoties te beheersen toen ze over de meisjes sprak. "Ik heb mijn ontbijt overgegeven omdat ik hartzeer had voor deze kinderen," zei ze, haar stem brak halverwege haar zin. "Ik wou dat ik het was geweest in plaats van de meisjes", voegde ze toe.

Terwijl hij zijn tranen bedwong, herinnerde Laughlin zich de drie zussen als uitzonderlijk vriendelijke kinderen, een sentiment dat door velen die hen kenden werd gedeeld.

Een andere buurman, Greg Williams, deelde zijn schok door het plotselinge verlies. Hij herinnerde zich dat hij Rebecca op de vrijdag voor haar overlijden had gezien toen ze het gras aan het maaien was. Hij keek haar even aan en ging zijn eigen weg, zich niet bewust van wat er een paar dagen later zou gebeuren. "Voor je het weet, is de hele familie weg," vertelde hij, nog steeds zichtbaar geschokt.

Williams sprak de hoop uit dat deze tragedie hun hechte gemeenschap nog dichter bij elkaar zou brengen en dat er meer bewustzijn zou ontstaan ​​voor elkaars problemen.

"Ik heb gewoon medelijden met de vader van de kinderen," voegde hij toe, erkennend hoeveel pijn Jonathan Newell moet hebben.

In het licht van dit hartverscheurende verlies heeft de gemeenschap zich op een buitengewone manier rondom Jonathan verzameld. Toen hij een GoFundMe-pagina opzette om zijn dochters de begrafenis te geven die ze verdienden, was de respons overweldigend.

"Dit is echt het laatste wat ik voor ze kan doen," zei Jonathan terwijl hij sprak over de online fondsenwerving.

De donaties overtroffen het oorspronkelijke doel van $30.000 binnen slechts 12 uur na het maken van de pagina. Volgens de laatste update hebben de bijdragen de $45.000 overschreden, waarbij mensen hun steun bleven aanbieden.

De vrijgevigheid bracht Jonathan in tranen. "Mensen die mij en mijn kinderen niet eens kenden, begonnen gewoon geld te geven en berichten te sturen," zei hij, zichtbaar ontroerd door de reactie van de gemeenschap.

Om zijn dankbaarheid te uiten, schreef Jonathan een oprechte boodschap aan iedereen die had gedoneerd:

"Bedankt allemaal, dit is veel meer dan ik had kunnen vragen. Als iemand van jullie ooit hulp nodig heeft, ben ik er voor jullie. Ik wil iedereen persoonlijk bedanken. Ik heb vandaag veel voor de meisjes moeten doen. Wees alsjeblieft niet beledigd als ik jullie nog niet heb bereikt. [sic]"

Te midden van de uitbarsting van verdriet om de kinderen, ging Rebecca's vriendin Ashley McAtee naar Facebook om de gemeenschap te herinneren aan Rebecca's goede karakter.

In een aangrijpend bericht schreef Ashley: "Aangezien ik geen enkel bericht heb gezien met een foto van Rebecca Hughes of iemand die respect toont voor haar overlijden en haar 3 dochters, ga ik er een paar plaatsen die ik heb gevonden."

Ashley benadrukte de complexiteit van de situatie en drong er bij mensen op aan om geen conclusies te trekken. "Het is een verschrikkelijk situatie en niemand weet precies waarom of wat er in detail aan de hand was," schreef ze.

Ze schetste een beeld van Rebecca als een liefhebbende moeder die mogelijk worstelde met innerlijke strijd zonder voldoende steun. "Rebecca hield van haar kinderen en helaas denk ik niet dat er iemand voor haar was, want ze maakte iets door, mentaal en emotioneel [sic]."

Ashley herinnerde zich hun vriendschap en beschreef Rebecca als "stil en verlegen" tegenover vreemden, maar "zo grappig en vrolijk" tegenover vrienden. Ze zei dat Rebecca en de meisjes geliefd waren en hoopte dat haar vriendin nu op een vredige plek was.

Na deze tragedie heeft Jonathan Newell ervoor gekozen om deze ervaring te gebruiken als platform om bewustzijn te creëren over mentale gezondheid, met name voor moeders en kinderen. Hij ziet het als een manier om de nagedachtenis van zijn dochters te eren en mogelijk soortgelijke tragedies in de toekomst te voorkomen.

"Als je het gevoel hebt dat je het moeilijk hebt, zoek dan hulp," drong Jonathan er bij kijkers op aan tijdens zijn interview. "Je kunt me bellen. Ik neem op. We praten erover."

In een ander interview smeekte Jonathan: "Als je een ouder bent, en je hebt kinderen, en je hebt hulp nodig, zoek die dan. Want je weet niet wanneer het de laatste keer is dat je hulp kunt krijgen."

Terwijl de gemeenschap Jonathan blijft steunen terwijl hij worstelt met de tragedie, zetten de politieagenten hun onderzoek voort. De autoriteiten moeten de doodsoorzaak nog bekendmaken.