Henk (71): ‘Iedereen in de buurt zegt dat ik mijn houtkachel niet meer mag laten branden vanwege het klimaat, maar ik doe het toch gewoon’

Henk, 71 jaar oud en een inwoner van een dorp aan de rand van de Veluwe, geniet met volle teugen van zijn houtkachel. Sinds zijn pensioen brengt hij de meeste avonden door in zijn gezellige woonkamer, met de zachte geur van brandend hout en het knisperende geluid van vlammen als achtergrondmuziek. Voor Henk is het niet zomaar een manier om zijn huis te verwarmen; het is een ritueel, een herinnering aan vroeger, en een bron van troost tijdens koude winteravonden.

De afgelopen jaren is het stoken van houtkachels een heet hangijzer geworden, letterlijk en figuurlijk. Sommige van Henks buren zijn minder enthousiast over zijn kachel. Ze wijzen hem erop dat het slecht is voor het klimaat en dat de rook schadelijke stoffen bevat. “Je kunt beter overstappen op een warmtepomp,” suggereerde buurvrouw Annie laatst. “Het is beter voor de wereld én voor onze longen.”

Maar Henk haalt zijn schouders op bij deze kritiek. “Ik doe dit al mijn hele leven,” zegt hij onverstoorbaar. “Ik ben geboren met een houtkachel in huis, en ik zal ermee sterven.”

Elke ochtend verzamelt Henk zorgvuldig houtblokken uit de schuur, die hij eerder zelf heeft gekloofd. “Het houdt me fit,” grapt hij. Het aansteken van het vuur is een precisiewerkje: eerst krantenproppen, dan kleine takjes, en tot slot een paar grotere blokken. Als de vlammen eenmaal dansen, voelt Henk zich in zijn element.

“Het is niet alleen warmte,” legt hij uit. “Het is het hele proces, het gevoel dat je iets zelf doet. Het heeft iets oerlijks.”

Niet iedereen in het dorp waardeert Henks standpunt. Bij de jaarlijkse buurtvergadering kwam het onderwerp zelfs ter sprake. Sommige bewoners vonden dat houtstoken ontmoedigd moest worden, terwijl anderen Henks kant kozen. “Laat die man lekker stoken,” zei een van Henks vrienden. “Hij doet niemand kwaad.”

Henk zelf nam het woord met een eenvoudige boodschap: “Ik begrijp de zorgen, maar we moeten ook een beetje leven. Voor mij is dit genieten, en dat gun ik mezelf nog zolang ik het kan.”

Hoewel Henk zijn kachel blijft gebruiken, heeft hij wel stappen ondernomen om het milieu minder te belasten. Hij gebruikt alleen droog hout, voorkomt rookontwikkeling, en stookt efficiënt. “Het is een compromis,” zegt hij. “Maar opgeven? Nee, dat nooit.”

Voor Henk is zijn houtkachel meer dan een warmtebron; het is een symbool van onafhankelijkheid, traditie en een leven waar hij trots op is. Terwijl de discussie over houtkachels voortduurt, stookt Henk rustig door, genietend van zijn kleine, knusse vuurtje.