Het gaat helemaal niet goed met Karin Bloemen

Achter het podium, waar Karin Bloemen met haar bekende flair en energie haar laatste theatervoorstellingen speelt, speelt zich een veel zwaarder verhaal af. Haar dochter Eliane kampt al jaren met heftige gezondheidsproblemen, en Karin besloot in te grijpen toen niemand anders dat deed.

Eliane lijdt aan een driedubbele hernia – pijnlijk, slopend en gevaarlijk. De situatie werd zo nijpend dat Karin besloot om zelf een operatie in Duitsland te regelen. Kosten: 15.000 euro. En dat bedrag moest ze volledig zelf ophoesten, want de Nederlandse zorgverzekering weigerde iets te vergoeden. “Ik vind het echt schandalig,” zegt Karin. “Je laat iemand gewoon bungelen.”

Volgens artsen in Nederland was een operatie “niet nodig”, ondanks het feit dat Eliane steeds verder achteruit ging. In Duitsland werd de ernst van haar situatie wél meteen erkend. De artsen daar gaven aan dat ze met nog een paar weken wachten een verlamming had kunnen oplopen. “Toen wist ik: ik had gelijk,” zegt Karin.

De operatie kwam dus net op tijd. Maar het is lang niet de enige zorg die Eliane met zich meedraagt. Jaren geleden kreeg ze een zolderluik op haar hoofd, met als gevolg chronische hoofdpijn en hevige migraineaanvallen. De rugklachten maken haar leven nóg zwaarder.

Voor Karin is het als moeder hartverscheurend om te zien. “Je wil alles oplossen, maar soms kun je gewoon niets doen. Behalve er zijn.” En dat is precies wat ze doet. Dag in dag uit.

Ondanks de frustratie over het zorgsysteem blijft ze strijdbaar. Niet alleen voor haar dochter, maar ook voor anderen die in vergelijkbare situaties zitten. “Er zijn zóveel mensen die vastlopen in de bureaucratie. Die géén geld hebben om uit te wijken naar een kliniek in het buitenland. Wat dan?”

Ze is dankbaar dat zij het wél kon betalen, maar benadrukt hoe oneerlijk het voelt. “Je moet geluk of geld hebben om geholpen te worden. Dat is toch krom?”

Voor nu blijft alle aandacht gericht op Eliane’s herstel. Therapieën, alternatieven, wat maar helpt – alles wordt uitgezocht. Karin’s eigen carrière doet er even wat minder toe. “Mijn focus ligt bij haar. En daar blijf ik.”

De boodschap die ze wil meegeven is duidelijk: “Als moeder stop je niet. Ook niet als het uitzichtloos lijkt. Want als ik het opgeef, wie is er dan nog voor haar?”