Patrick, een 58-jarige man uit Hoeilaart in Vlaams-Brabant, is sinds juni vorig jaar werkloos na 42 jaar bij een bedrijf gewerkt te hebben dat plotseling failliet ging. Hij solliciteerde overal, maar kwam al snel tot de conclusie dat werken niet meer loont. Hij legt uit waarom in een gesprek met Het Laatste Nieuws.
"Ik kan volgende week aan de slag als ik dat wil," zegt hij. "Maar ik heb alle kosten van werken en de inkomsten naast elkaar gelegd. Waarom zou ik moeite doen voor slechts 200 euro extra?" Tijdens zijn laatste werk had Patrick een bedrijfsauto die hij onmiddellijk moest inleveren.
Patrick stelt: "Ik zou moeten investeren in een nieuwe auto. Dat kost gemakkelijk 15 à 20.000 euro. Ik wil geen slechte auto kopen. Maar over twee jaar zou ik het weer verkopen, want dan ga ik met pensioen." Vanwege zijn woonplaats wilde hij absoluut geen gebruik maken van het openbaar vervoer. "Voor een afstand van 15 kilometer ben ik 2 uur onderweg."
Het kopen van een nieuwe auto is echter uitgesloten. "Als je dan nog de verzekering, registratiebelasting, onderhoud en kilometers moet betalen, kost alleen een auto me al zo'n 1.000 euro per maand."
Naast het openbaar vervoer is zijn salaris nog een groot probleem voor Patrick. Hij legt uit: "Ik ontvang nu een werkloosheidsuitkering van 1.400 euro. Na een jaar zakt dat naar 1.200 euro. Stel dat ik een nieuwe baan zou krijgen met een nettoloon van ongeveer 2.500 euro. "Als je de autokosten aftrekt, hebben we het over een verschil van slechts 100 tot 200 euro per maand. Dat haalt mijn motivatie weg, ja. En als ik werk zou aannemen waarvoor je niet veel moet kunnen, wordt er nog minder betaald."
Patrick accepteert de huidige situatie en is daar volledig tevreden mee. Hij stelt zelfs dat hij niet arm is. "Ik heb spaargeld, dus ik eet geen boterham minder. Waarom zou ik risico's nemen terwijl ik met een uitkering stabiliteit heb? Met alle respect, maar daar ga ik mezelf niet meer moe voor laten maken."