Mijn stiefmoeder stal €5000 van mijn studiefonds om facings voor haarzelf te kopen - Karma pakte haar terug

Het was een regenachtige ochtend toen Daan, een 22-jarige student, zich klaarmaakte voor zijn colleges. Hij had net zijn master in bedrijfseconomie afgerond en werkte hard om genoeg te sparen voor een sabbatical naar Azië. Zijn droom was om een jaar door te brengen in verschillende landen, vrijwilligerswerk te doen en nieuwe culturen te ontdekken. Elke euro die hij verdiende met zijn bijbaan had hij opzijgezet. Zijn spaargeld groeide langzaam naar de 5000 euro die hij nodig had.

Daan ging vaak even online om te kijken hoe zijn spaarrekening groeide. Maar op die bewuste ochtend, toen hij zijn bankapp opende, sloeg de schrik hem om het hart.

"Saldo: 0 euro."

Zijn ogen flitsten over het scherm. Hij kon het niet geloven. Zijn zuurverdiende spaargeld, waar hij maanden voor had gewerkt, was weg. Elke cent. Het voelde alsof de grond onder zijn voeten verdween. Hij moest iets doen, en snel ook.

In een flits dacht hij aan alle mogelijke oorzaken. Een hacker? Een fout van de bank? Maar niets leek logisch. Hij woonde nog thuis bij zijn vader Kees, die sinds een paar jaar hertrouwd was met Sonja, zijn stiefmoeder. Hoewel hij nooit een sterke band met haar had gehad, was ze altijd beleefd en vriendelijk tegen hem geweest. Toch was er altijd iets dat niet helemaal klopte, een sluimerende spanning die hij niet kon plaatsen.

Daan rende naar beneden, waar Sonja aan de keukentafel zat met een kop koffie en een tijdschrift over schoonheidsbehandelingen. Ze was altijd bezig met haar uiterlijk, overdreven sociaal met de buren, en druk met dure aankopen. Toen hij de keuken binnenstormde, keek ze op met een gemaakte glimlach.

"Wat is er aan de hand? Je kijkt alsof je een spook hebt gezien," zei ze terwijl ze een slok van haar koffie nam.

"Mijn spaargeld is weg," zei Daan, zijn stem trillend van woede en paniek.

Sonja trok haar wenkbrauwen op, maar haar blik verraadde iets. "Weg? Hoe kan dat nou?"

"Dat vraag ik me ook af. Iemand heeft mijn rekening leeggehaald, en ik kan niet bedenken wie dat zou kunnen zijn," antwoordde Daan, terwijl hij haar strak aankeek. Hij zag een lichte aarzeling in haar ogen, maar ze herstelde zich snel.

"Misschien moet je de bank bellen," zei ze schouderophalend. "Het zal vast een fout zijn."

Maar Daan had inmiddels iets anders opgemerkt. Sonja’s tanden. Ze glommen onnatuurlijk wit, perfect recht en veel te glanzend voor iemand die ze eerder nog helemaal niet had laten doen. Facings, dacht hij. Dat kon niet anders. En facings waren duur, heel duur.

"Sonja," begon hij langzaam, terwijl hij haar nauwlettend in de gaten hield, "wanneer heb jij die facings laten doen?"

Ze staarde hem even aan en lachte nerveus. "Oh, dat is net gebeurd. Vorige week nog. Waarom vraag je dat?"

"Facings kosten duizenden euro’s. Hoe heb je dat betaald?"

De vraag hing in de lucht, en Daan voelde zijn hart bonzen in zijn keel. Sonja bleef even stil en draaide toen haar hoofd weg, alsof ze zich betrapt voelde.

"Nou ja," begon ze aarzelend, "ik had wat geld nodig. Maar ik betaal je echt wel terug, Daan. Zie het als een soort lening."

Daan voelde zijn bloed koken. "Een lening? Zonder mijn toestemming? Je hebt mijn spaargeld gestolen, Sonja! Dat geld was voor mijn reis. Hoe kun je zoiets doen?"

Sonja probeerde zich eruit te praten, maar de situatie werd al snel pijnlijk duidelijk. Ze had zijn geld gestolen om haar nieuwe facings te bekostigen, en ze had gehoopt dat hij het niet zou merken.

Op dat moment kwam Kees binnen. Hij keek verbaasd van Daan naar Sonja. "Wat is hier aan de hand?"

"Sonja heeft mijn geld gestolen," zei Daan zonder omhaal. "Ze heeft 5000 euro van mijn spaarrekening gehaald om die facings te laten zetten."

Kees keek zijn vrouw aan met een mengeling van ongeloof en teleurstelling. "Sonja, is dit waar?"

Sonja keek beschaamd weg. "Ik had het geld nodig, Kees. Ik voelde me zo onzeker over mijn uiterlijk, en het was maar tijdelijk. Ik had het hem echt teruggegeven."

Kees schudde zijn hoofd, zichtbaar gekwetst. "Dit is niet hoe we dingen doen in dit huis. Dit is diefstal, Sonja."

Sonja probeerde nog te redden wat er te redden viel, maar Kees was onvermurwbaar. Hij stond volledig achter Daan. "We gaan dit oplossen," zei hij tegen zijn zoon. "Je krijgt je geld terug."

De dagen erna waren ongemakkelijk. Sonja probeerde de schade te beperken, maar haar acties hadden onherstelbare gevolgen. Ze was haar geloofwaardigheid binnen het gezin kwijt, en haar mooie glimlach – waar ze zo trots op was – werd steeds meer een symbool van haar eigen val. De tandartspraktijk waar ze haar facings had laten plaatsen, stuurde haar een brief met slecht nieuws: door een fout in de plaatsing waren haar facings verkeerd gezet. De correctie zou duizenden euro’s kosten, en de verzekering zou dit niet dekken.

Sonja’s zoektocht naar schoonheid had haar nu niet alleen haar relatie met Daan gekost, maar ook haar financiële stabiliteit. Ze zat vast met pijnlijke tanden en een torenhoge rekening.

Daan, aan de andere kant, was vastbesloten om zijn spaargeld terug te krijgen. Hij werkte extra uren en zette door, ondanks de pijnlijke situatie thuis. Terwijl Sonja steeds verder wegzonk in haar eigen problemen, groeide zijn vastberadenheid om zijn dromen te verwezenlijken.

Op een dag, toen Daan thuiskwam na een lange dag werken, hoorde hij een verhitte discussie in de woonkamer. Kees en Sonja hadden ruzie.

"Ik kan dit niet meer," hoorde hij zijn vader zeggen. "Je hebt ons vertrouwen geschaad. Dit kan niet langer zo doorgaan."

Daan bleef stil in de gang staan en luisterde. Hij wilde niet tussenbeide komen, maar hij was nieuwsgierig hoe dit zou aflopen.

"Maar Kees, ik had geen andere keuze. Ik voelde me zo lelijk, en jij begrijpt het niet," zei Sonja, haar stem vol wanhoop.

"Dit gaat niet om uiterlijk, Sonja. Dit gaat om vertrouwen. Je hebt ons allebei bedrogen, en dat kan ik niet zomaar vergeten," antwoordde Kees resoluut.

Er viel een lange stilte, gevolgd door het geluid van voetstappen die richting de trap gingen. Daan wist dat dit het einde was van hun relatie. Sonja pakte haar spullen en verliet het huis, zonder nog een woord te zeggen.

Enkele maanden later was de rust in huis weer enigszins teruggekeerd. Sonja was uit het leven van Kees en Daan verdwenen, en hoewel het leven nog steeds niet helemaal normaal voelde, was er toch een gevoel van opluchting. Daan had inmiddels zijn spaargeld terug en was druk bezig met de voorbereidingen voor zijn reis naar Azië. Hij had hard gewerkt, en eindelijk leek alles weer op zijn plek te vallen.

Maar het verhaal van Sonja was nog niet voorbij.

Op een ochtend, terwijl Daan in een café zat met een vriend, kwam er een bekend gezicht binnen. Het was Sonja, maar ze zag er totaal anders uit. Haar ooit zo perfecte glimlach was verdwenen. Haar tanden zagen er beschadigd uit, en ze had donkere kringen onder haar ogen. Ze leek vermoeid en verslagen.

Ze zag Daan zitten en liep aarzelend op hem af. "Daan," begon ze zacht, "mag ik even met je praten?"

Daan keek haar verrast aan, maar knikte. "Wat wil je zeggen, Sonja?"

"Ik wil mijn excuses aanbieden," zei ze. "Ik heb veel fout gedaan, en ik weet dat ik je pijn heb gedaan. Ik heb mijn lesje geleerd, geloof me. Mijn leven is een puinhoop geworden sinds alles is misgelopen."

Daan keek haar aan, en voor het eerst voelde hij geen woede meer. Hij zag een vrouw die haar eigen fouten onder ogen moest zien, iemand die gestraft was door haar eigen keuzes.

"Ik waardeer je excuses," zei hij na een lange pauze. "Maar ik hoop dat je dit als een les ziet. Geld en uiterlijk zijn niet alles. Het gaat erom wie je bent en hoe je mensen behandelt."

Sonja knikte langzaam, haar ogen gevuld met spijt. "Ik weet het. En ik hoop dat ik het ooit goed kan maken, op welke manier dan ook."

Daan knikte en keek haar aan, terwijl ze zich langzaam omdraaide en het café verliet. Hij voelde een last van zijn schouders vallen. Sonja had haar portie karma gekregen, en hij had geleerd dat het leven soms onverwachte wendingen neemt.