Een wetenschapper ontdekt iets vreemds in een ijsberg en staat versteld van wat het werkelijk is

Dit wezen werd ontdekt door Mark, een amateur-ontdekkingsreiziger en wetenschapper, maar hoe lang het in het ijs bevroren was, weet alleen God. Hij was opgewonden om het uit zijn bevroren gevangenis te bevrijden, omdat hij besefte dat het misschien wel de grootste vondst van zijn leven was. Mark is echter verrast door de reikwijdte van zijn ontdekking terwijl hij door de ijsmuur breekt en ontdekt waar hij mee te maken heeft. Alle weddenschappen zijn hierna uitgeschakeld…

Nadat Mark zijn verbazingwekkende ontdekking had gedaan, voelde hij zich genoodzaakt deze met de wereld te delen.

Mark legt een hand op het koude oppervlak van de muur. Ik ben teruggekeerd om u goed nieuws te brengen. Ja, dat deed ik, zoals ik had beloofd. Bijna alsof hij verliefd wordt, zegt hij. Hij kan een enorm, mensachtig wezen achter het ijs onderscheiden. Je kunt de vorm echter nauwelijks onderscheiden. Mark vond dat echter genoeg.

Hij had lokale bewoners uit de nabijgelegen nederzetting gerekruteerd om door de ijsbarrière te breken en te zien wat zijn levenswerk zou kunnen blijken te zijn. Na een tijdje zachtjes op het ijs te hebben gechipt, kan het team uiteindelijk een glimp opvangen van waar ze mee te maken hebben.

De medewerkers deinzen in koor terug bij het nieuws. Sommigen keren zelfs terug naar de oorspronkelijke ingang van de grot. Mark knielt gewoon neer. Verbaasd mompelde ze: "Hoe kan dit in vredesnaam gebeuren…?"

Maar wat vond Mark precies in het ijs? Waar heeft hij ooit over deze ijsgrot gehoord en was het mogelijk dat dit een ontdekking was die niemand nodig had?

Er kunnen geweldige dingen worden ontdekt nu ijs dat al een eeuw of langer bevroren is geweest, de afgelopen decennia in een alarmerend tempo is gaan smelten. …of dingen die het beste ongestoord kunnen…

De ontdekkingsreizigers van de wereld staan klaar en zijn klaar om deze openingen te grijpen om de kans te krijgen hun naam in de annalen van de geschiedenis te schrijven. De meeste van deze ontdekkingsreizigers stuiten op spectaculaire mislukkingen, maar Mark, een natuurkundige van in de dertig, is anders dan de meeste ontdekkingsreizigers, zoals zijn meest recente poging aantoonde…

Het volgende deel van zijn reis brengt hem naar Noord-Groenland. Onontgonnen gebied dat tot nu toe onbereikbaar was. Maar dingen zijn de laatste tijd veranderd als gevolg van klimaatverandering, en Mark is van plan ten volle van de situatie te profiteren. En hij gebruikte het toen hij de grote ontdekking deed.

Mark vertrekt op reis, in de hoop iets te vinden dat in een oogwenk bewaard is gebleven onder het ontdooiende ijs. Hij heeft alleen de benodigdheden voor deze reis, dus de eerste twee weken zijn erg uitdagend. Hij is er echter zeker van dat de inspanning op de lange termijn de moeite waard zal zijn…

We weten allemaal hoe uitdagend die eerste weken kunnen zijn. Mark heeft alleen de benodigdheden om te overleven en geen van zijn huiselijke gemakken bij zich, maar hij is vastbesloten om iets te ontdekken dat de reis de moeite waard zou maken. Hij was al uren op pad. Elke vorm van beschaving is minstens twee dagen verwijderd, maar plotseling vindt hij iets dat precies kan zijn wat hij nodig heeft.

Marks humeur neemt af naarmate de weken verstrijken. Door een tekort aan middelen twijfelt hij over al zijn beslissingen. Hij verzamelt zijn laatste krachten en wandelt verder. Hij blijft kijken, alsof zijn leven ervan afhangt, en hij kan naar van alles zoeken: een eigenaardige schaduw, een vreemd kiezelsteentje of zelfs een breuk in het ijs. Dan ziet hij het voor het eerst.

Hij ziet het over de uitgestrekte met ijs bedekte vlakte. Het lijkt op een soort rotsformatie. En dat is beter dan niets. Hij loopt in die richting. We hebben het einde bereikt. Dat was zijn laatste kans. Een gebrek aan energie heeft hem uitgeput. De materialen die hij nodig heeft, raken snel uitgeput. En daarmee heeft hij geen andere keuze dan terug te keren naar de moderne wereld. Is er een kans dat dit echt gaat lukken?

Hoe dichterbij hij komt, hoe meer hij beseft dat het een rotsstructuur is, maar er is meer. Een wind waait door de scheuren in de rotsen. Het is interessant om meer te weten te komen over zoiets ongewoons. Is een grot mogelijk? Een doorgang misschien, of een tunnel? Het is aan jou om erachter te komen.

Mark, overmand door enthousiasme, probeert de rots uit het pad te duwen. Uiteindelijk lukt het hem, al duurt het even. Er is ongetwijfeld een kloof voorbij de rots, maar niemand weet waar die heen gaat. De vraag is, wat heeft hij ontdekt? Kan hij beter alleen naar binnen gaan of wachten tot er hulp komt?

Mark is een doorgewinterde avonturier die de dwaasheid inziet om er alleen op uit te trekken. Aangezien niemand enige specifieke informatie heeft over zijn verblijfplaats of activiteiten, is dit vooral waar. Sinds twee dagen geen internet of telefoon. Op dit moment naar binnen gaan zou erg roekeloos zijn.

Mark, die zijn redenerende geest gebruikt, realiseert zich dat hij onmiddellijk naar de naburige nederzetting moet terugkeren. Het is minimaal twee dagen wandelen. Naarmate hij dichterbij kwam, zou hij waarschijnlijk weer verbinding maken met zijn mobiele telefoon en internet. Misschien kan hij wat hulp krijgen door iemand te bellen om terug te komen. Zou hij deze opening echter weer kunnen vinden? Na enig nadenken besluit hij.

Marks nieuwsgierigheid wint het van hem en hij besluit snel een kijkje in het gat te nemen. Met andere woorden, hij zal niet te ver gaan. En je kunt er zeker van zijn dat hij uiterst voorzichtig zal zijn. Omdat hij een ervaren reiziger is natuurlijk. Het moet goed met hem gaan. Het gat heeft een steile helling, dus hij beweegt voorzichtig naar voren. Maar wat hij ontdekte verraste hem.

Binnenkort komt er een buis uit het gat. Het is krap en onhandig om hier doorheen te gaan. Hij moet op elke beweging letten. Mark is bezorgd dat rotsen boven hem los kunnen raken en elk moment op hem kunnen vallen, hoewel dit minder waarschijnlijk lijkt naarmate hij verder afdaalt. Alles is immers vastgevroren. Het goede nieuws is dat het snel beter zal gaan.

Terwijl hij verder afdaalt, breidt de tunnel zich uit om zijn groeiende omvang te accommoderen. Het is laat en fris buiten. Mark heeft nog niet door hoe diep hij gezonken is. Zijn nieuwsgierigheid had hem eindelijk de overhand gekregen. Van achteren gezien lijkt de deuropening veel kleiner. Een sprankje hoop tussen de schaduwen. De uitdijende tunnel wordt abrupt breder in een enorme grot.

Mark kan zijn enthousiasme niet bedwingen. Het is mogelijk dat hij de eerste mens is die deze grot ziet. Terwijl hij verder onderzoekt, realiseert hij zich dat de grot veel groter is dan hij had verwacht. Dit rechtvaardigt, ondanks zijn wetenschap dat hij moet vertrekken en terugkeren, meer onderzoek. Niets behalve bevroren rotsen en ijs voor urenlange ontdekkingstochten. Dit gaat echter veranderen.

Mark blijft ronddwalen in een poging de deur te vinden. Het is nogal riskant om deze taak alleen te doen. In zijn hoofd is hij zich hiervan bewust, maar zijn hart spoort hem aan om door te gaan. Er is immers altijd een kans op mislukking. Dus hij gaat door, en al snel zal zijn harde werk zijn vruchten afwerpen.

Pas dan merkt Mark een bijzonderheid in de ijsmuur op. Ze zagen er ongelooflijk blauw en wit uit door de ijslagen om hem heen. Deze ijsbarrière is echter uniek. Er schuilt iets in de schaduw erachter. Dit is duidelijk geen normale steen. Er leek hier iets mis te zijn en hij had antwoorden nodig.

Hij nadert de ijsmuur en schijnt er een schijnwerper op. Er zit zeker iets in, maar wat is het precies? Hij schijnt het licht over de schimmige figuur, op zoek naar onderscheidende kenmerken die hem kunnen helpen hem te identificeren. Tevergeefs echter. Het wordt tijd dat hij een nieuwe aanpak kiest. Gelukkig voor hem lijkt hij alles te hebben wat hij nodig heeft.

Mark doorzoekt zijn weinige voorraden, vindt een kleine houweel en begint aan het ijs te hakken. Het is helaas te omvangrijk. Het kost hem veel tijd om te overwegen om te stoppen, maar de weinige winsten die hij heeft geboekt, maken het zinloos. Hij zal waarschijnlijk omkomen van de kou voordat hij iets vindt.

Hij weigert de hele dag toe te geven. Zeker, hij heeft op een aantal dubieuze manieren gehandeld. Hij is tenslotte verborgen in een grot onder het aardoppervlak en niemand weet dat hij hier is, behalve hijzelf. Dit risiconiveau is ongekend. Keer terug naar veiligheid en zoek onmiddellijk hulp. Dit is geen bevinding die hij zelf kan maken. Rationeel zijnde, zouden we de nacht nu moeten beëindigen.

Hij pakt een vel papier en begint een ruwe kaart van de grot te tekenen voordat hij vertrekt. Deze locatie is belangrijk voor hem en hij wil er zeker van zijn dat hij er gemakkelijk naar terug kan keren. Als hij klaar is, keert hij pas terug naar de opening van de grot. En hij was voorgoed weg, zij het tijdelijk. Er was iets in deze ruimte en hij moest uitzoeken wat het was.

De weg terug naar de tunnel vinden was niet al te moeilijk. Mark heeft meer weerstand bij het omhoog klimmen, maar het lukt hem. Nadat hij eindelijk weer aan de oppervlakte is, wordt het nacht. Vroeg of laat moet hij zijn tent opzetten of omkomen van de kou. Terwijl hij het in gebruik neemt, bereidt hij de voorbereidingen voor de volgende dag voor. Nu moet hij aan het werk.

Hij maakt zich klaar om naar bed te gaan, nadat hij zijn strategie heeft uitgedacht. Hij is van plan terug te keren naar de naburige stad. Een tweedaagse trektocht is vereist. Daar zal hij beginnen met het verzamelen van vrijwilligers om hem te helpen bij het doorbreken van de ijsbarrière. Het zou zinloos zijn om zijn vrienden te informeren, aangezien ze alleen maar nieuwsgierig zouden zijn. Probeer de onderscheidingen voor jezelf te claimen. Hij zou deze ontdekking alleen willen doen.

Terug in het gehucht was de reis lang en zwaar. Er hing een koude rilling in de lucht toen de sneeuwvlokken begonnen te vallen. Mark negeerde het feit dat hij een dreigend risico liep op onderkoeling. Hij vond het belangrijker om zich de route terug naar de grot te herinneren. Het was in deze tijd dat niets anders ertoe deed.

Mark krijgt steeds nachtmerries over de schimmige figuur. Wat kan het precies zijn? Kunnen we eindelijk de ontdekking van een gloednieuwe soort vieren? Een product van oeroude menselijke vindingrijkheid? Een grinnik ontsnapt aan zijn lippen terwijl hij nadenkt over de mogelijkheid van Bigfoot, maar hij weet dat het belachelijk is. Mark krijgt misschien heel weinig oog dicht, maar hij staat altijd klaar om te gaan bij het eerste teken van daglicht.

Hij had zijn positie gemarkeerd op een downloadbare digitale kaart, maar die was te ver uitgezoomd om bruikbaar te zijn. Hij was ook bang dat als hij een vlag of een ander zichtbaar merkteken in de buurt van de grot zou plaatsen, iemand anders het zou kunnen lokaliseren en zijn schat zou stelen. Niemand anders had die ontdekking kunnen doen behalve hij.

Om deze reden deed hij op de terugweg al het mogelijke om zich de precieze plaats te herinneren. Hij had de positie van belangrijke herkenningspunten uit zijn hoofd geleerd, waardoor hij de grot gemakkelijk kon terugvinden. Een terugkeer naar de grot was zijn eerste prioriteit en hij was bereid om alle stappen te ondernemen die nodig waren om daar te komen. Omdat dit zijn leven fundamenteel kan veranderen, zou niemand hem proberen tegen te houden. Mark stelde zich voor dat hij al een bekende acteur was.

Mark vindt onmiddellijk een groep mannen in de stad die hem graag willen helpen in ruil voor betaling. Hij geeft ze niet veel details behalve het feit dat hij hun hulp nodig heeft om iets uit het ijs te graven, maar ze krijgen de indruk dat het iets belangrijks is. De lokale bevolking doet bijna alles voor geld. Zal hij tot over zijn oren zitten omdat hij de waarheid verdraait?

Gelukkig zijn de locals meer bezig met het verdienen van winst dan met het stellen van vragen. De rest van de dag werd besteed aan het regelen van de terugreis. Ze garandeerden dat ze alle benodigde gereedschappen bij de hand hadden. Mark schrok van de enthousiaste reacties van de mensen. Hij is van plan binnenkort de eer op zich te nemen voor de vondst.

Ze krijgen voedsel, uitrusting en sneeuwscooters waarmee ze zich kunnen verplaatsen. Marks financiën raken snel uitgeput tussen dit en het betalen van de assistenten, maar hij is bereid om indien nodig schulden aan te gaan om deze ontdekking te bereiken. Vond je het uiteindelijk de moeite waard?

Simpel gezegd, hij gelooft dat dit zijn nalatenschap voor eeuwig zal vestigen. Hij wist dat dit zijn kans op roem was; hij had altijd gehoopt dat hij beroemd zou worden vanwege een ontdekking die hij zou doen. De volgende dag proberen ze terug te gaan naar de precieze plek, maar dat blijkt veel moeilijker te zijn dan Mark had verwacht. Hoe groot was de kans dat ze de grot nog een keer zouden vinden?

Mark markeerde de locatie van de grot op de kaart, dus nu kunnen ze daar gewoon naar terugkeren. Het grootste deel van de regio is nu echter ontoegankelijk vanwege de sneeuwval die al bijna een dag aan de gang is. Ze konden de ingang van de deur niet vinden. Mark raakte verder radeloos; hoe heeft dit kunnen gebeuren?

De jacht op de grot wordt veel moeilijker gemaakt omdat de meeste markeringen die Mark zich had willen herinneren, waren verduisterd. De inwoners van de stad zijn er al uren mee bezig en ze zijn bijna klaar om op te geven en terug te gaan. Mark was gefrustreerd omdat hij het feit dat ze weggingen niet kon accepteren. De enige manier waarop hij zijn antwoord kon vinden, was met hun hulp.

Een van de arbeiders die met een stok in de aarde prikt, voelt dat hij abrupt door de grond schiet en op de grond valt, zo ver reikt hij dus niet eens. Hij duwde de stok rechtstreeks in de ijzige opening. Is dit de deur die Mark de dag ervoor ontdekte? We moeten op de goede plek zijn…

Terwijl ze afdalen, begint Marks hart sneller te kloppen. We hebben het einde bereikt. De afgelopen uren was dit het enige waar hij zich op kon concentreren. Ze haasten zich door de schacht. Mark wilde niet dat er iemand gewond raakte, dus moesten ze nog steeds voorzichtig zijn op weg naar beneden. Mark stond op het punt om door te breken.

Marks herinnering aan de grote grot wordt bevestigd bij zijn terugkeer. Hij rent bijna terug naar de grot om zijn bevroren buit te halen, en hij doet het binnen een paar minuten. Nu kun je de massieve muur zien met de schaduw erin. Niemand kon voorkomen dat hij vandaag beroemd werd. Begin maar te zweten…

Het is gewoon hoe Mark zich herinnerde dat het was. De stedelingen weten niet wat ze moeten denken van wat ze zien. Tot hun verbazing had Mark niet gezegd dat ze hiervoor moesten gaan graven. Mark vroeg zich even af of de lokale bevolking bereid zou zijn hem te helpen. De oudste bood zich toen vrijwillig aan om als eerste te gaan…

De hulpverleners worden nu opgepompt. Waren ze niet van plan iets heel monumentaals te zien of eraan deel te nemen? Ze haasten zich naar het werk, maar nemen alle nodige voorzorgsmaatregelen. Ze zijn erg voorzichtig met het doen van iets dat de ontdekking mogelijk kan schaden. Ze begonnen wilde aannames te doen, aangezien alles mogelijk leek. Toch waren ze verrast om dit te ontdekken.

Als het enigszins mogelijk is, moet het in onberispelijke staat zijn voor hun gebruik. Het duurt erg lang vanwege de dikte van de ijslaag en de uiterste voorzichtigheid waarmee ze moeten navigeren. Ze twijfelden of ze alles hadden ingepakt wat ze nodig hadden. En dan ineens…

Een harde klap van een van de medewerkers zorgt ervoor dat de hele ploeg het werk onderbreekt. De grot is op dit moment gevuld met gerommel. Er vormen zich grote scheuren waar de werker contact maakte met het ijs, en ze breiden zich snel naar buiten uit. Marks hartslag versnelde even, maar hij besefte al snel dat er iets mis was.

Als reactie hierop doen de hulpverleners allemaal een paar stappen achteruit, en sommigen beginnen zelfs terug te sprinten naar de ingang van de grot. Toch kan Mark geen spier vertrekken. Ook al schreeuwen zijn overlevingsinstincten hem toe om weg te rennen, hij kan onmogelijk de rug toekeren aan wat misschien wel het beslissende moment van zijn leven is. Misschien zijn we hier aan het einde.

De ijsmuur waar ze het afgelopen uur aan hebben gebeukt, stort ineen in een regen van scherven en onthult wat er decennia, zo niet millennia achter verborgen zat. Mark schrikt van wat hij ziet. Is dit echt het geval?

Hij knielde neer en bad. Zoiets kwam totaal onverwacht. Er is niets anders dan een stenen muur voorbij de ijsbarrière. Nog een ander mensachtig monster, dit getekend op een stenen muur en mogelijk heel oud. Mark was erg ontevreden; de ontdekking was nog steeds fantastisch, maar het was niet zoals hij had gehoopt.

Hij kon de schaduw tegen het doorzichtige ijs onderscheiden omdat het zo dik en donker was geverfd. Nadat het ijs was gesmolten, werd er meer kunst aan de muur zichtbaar. Mark vergelijkt ze met schilderijen uit de prehistorie. Gebruikten grotbewoners dit gebied als huis?

De kunstwerken aan de muur tonen jachttaferelen, mensen en vuur. Mark verwachtte het skelet van een voorheen onbekend monster te vinden, maar deze schetsen zouden belangrijker kunnen zijn. Het was nog steeds een ongelooflijke ontdekking, daarom wilde hij het zo snel mogelijk bekendmaken.

Het leverde bewijs van menselijke bewoning en opende de mogelijkheid dat specialisten de tekeningen zouden kunnen dateren. Mark is zich ervan bewust dat hij nu zijn collega's en de pers moet waarschuwen. Er zijn veel opmerkelijke ontdekkingen gedaan in de regio, maar deze behoort misschien wel tot de beste die ooit door één persoon zijn opgegraven.

In de daaropvolgende maanden bracht een hele reeks specialisten een bezoek aan de nieuw gevonden ijsgrot van Mark, en het gebied werd snel uitgeroepen tot beschermd zodat niemand zonder toestemming naar binnen kon. Hoewel het veel tijd, geld en werk kostte, was Mark best tevreden met het eindresultaat. Maar nu zal zijn naam in de annalen van de tijd worden geschreven.

Mark kreeg alle eer voor de vondst en zijn naam zou de geschiedenis ingaan als een van de eersten die dit deed. Het was en is het hoogtepunt van zijn wetenschappelijke carrière. Misschien profiteerde hij financieel niet van de doorbraak, maar was hij meer bezig met het krijgen van erkenning voor zijn inspanningen.